De eerste week in San Diego

Howdy!

Mijn eerste week in San Diego zit er al weer op, tijd om de eerste indrukken eens te beschrijven.

Het contrast kan bijna niet groter. Negen jaar heb ik anti-kraak gewoond met huisgenoten die als broers en zussen voor mij geworden zijn. Ik woonde met een bijna oneindige ruimte en privacy anti-kraak in Wageningen. Nu deel ik in San Diego een appartement samen met mijn klasgenoten Evy, Jeroen en Steve. Het is een gezellig maar krap appartement en ik deel mijn slaapkamer met Evy. Kortom: opnieuw beginnen met nieuwe mensen, weinig privacy en weinig ruimte. Dat is spannend! Gelukkig kan ik de bezorgde lezers onder u gerust stellen. Het is hier fantastisch! Samen met mijn huisgenoten vormen we een gemêleerd gezelschap van vier mensen met de zelfde focus: een jaar keihard werken en het maximale uit jezelf halen om een gezamenlijke droom te realiseren: de rechterstoel in de cockpit van een verkeersvliegtuig bij een mooie maatschappij. Ondertussen hebben we het ook nog eens gezellig met elkaar, dus wat wil een mens nog meer. Don't feel sorry for me!

De introductieweek op school is voorbij. We hebben wat mensen en procedures leren kennen. Eerste indruk: aardige mensen en een professionele school met een "drive for quality". Er wordt hier aardig wat van ons verwacht. We hebben een stapel boeken gekregen die zo zwaar is dat je al een hernia krijgt door er naar te kijken. We worden geacht deze boeken binnen een jaar door te werken en ondertussen ook nog even onze brevetten te halen. Onze collega's die een klas boven ons zitten hebben ons al laten weten dat het een jaar van hard werken gaat worden! De officiële start van onze cursus is echter pas maandag (dinsdag heb ik mijn eerste vliegles!!!!!!), we zullen dit weekend dus helaas de tijd moeten doden met surfen op de stranden van San Diego, tja, zo zie je maar weer, het is afzien hier;)

Cheers, Jouke.

PS, Amerikanen zijn niet goed wijs. Ze leggen een spoorlijn zes meter van ons slaapkamerraam aan en laten er vervolgens om drie uur s'nachts een luid claxonerende trein overheen rijden. Deze "om drie uur s'nachts claxonerenende trein" komt tot nu toe met een frequentie van twee keer per week langs. Je kunt je voorstellen dat ik op zulke momenten een nieuwe waardering krijgt voor de Nederlandse samenleving waar je al een vergunning moet aanvragen om een scheet te laten.

PS2, help! Hier in de USA hebben ze nog nooit van meneer Conimex gehoord! Alle recepten zonder een pakje conimex als ingrediënt zijn dus zeeeeeer welkom. @Job, wil je me je alsjeblieft je recept voor satésaus opsturen, want satésaus kennen ze hier ook al niet :(